İNSANOĞLUNUN GENİNDE HUYU
Biz insan oðlunun geninde huyu
Kendimize kazdýk, kendimiz kuyu.
Ne Ormanlar yaktýk, kirlettik suyu
Yerimiz temizse, yatmadýk gardaþ...
ilk önce doðayla uðraþtýk durduk
Av deyip zevk için, canlýyý vurduk.
Her aðacý kestik, dallarý kýrdýk
Eksilttik yerine, katmadýk gardaþ...
Çok suçlar iþledik zaman içinde
Baðzen japonyada, baðzende çinde.
Kabahat aradýk, þeytanla cinde
Hatamýzý kabul etmedik gardaþ...
Sevmedik maviyi, yeþili büktük
Açýlan çiçeði, kökünden söktük
Çürüttük mahsulü, denize döktük
Fakire ucuza satmadýk gardaþ...
Ne halden anladýk, ne hatýr sorduk
Gerçekten uzakta, hayeller kurduk.
Düþene oh çektik, birde biz vurduk
Uzanýp elinden tutmadýk gardaþ...
Kulhilmi diyor ki, kim yalan derse
Gelsin incelesin eðer isterse.
Nehirleri bile akýttýk terse
Hiç olur yönüne gitmedik gardaþ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.