Ne dünyam eski dünya, nede ben ayný kaldým Gittiðin günden beri gözümden yaþ akýyor. Ardýnda býraktýðýn, hasretliðin mýh gibi Sensizliði beynime, yüreðime çakýyor...
Katlandým onca zulme, çektim de bin bir çile Þikayet sanma diye getirmedim hiç dile. Dünyamý zindan eden, kara Bulutlar bile Yaðmuru esir alýp, þimþeði býrakýyor...
Beni isyan ettiren kaderimle barýþtým Hasretinle yan yana yaþamaya çalýþtým. Dünyanýn dertlerine öylesine alýþtým Ne buzullar üþütüp, ne de çöller yakýyor..
Gidemez oldum artýk. o eski izlerimden Bedenim aðýrlaþtý, hayýr yok dizlerimden. En ufak bir heyecan beklerken gözlerimden Biri ýssýz yollara, biri kabre bakýyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kulhilmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.