Bi müzik olmalý þöyle adam akýllý Yüreði daðlamayan Þu telefon çalarken gelen dýt dýt sesinden daha az can yakan Beklemek Bir ’Efendim’ kelimesindeki sesi Telefonun diðer ucundakinin nefes alýþveriþlerindeki yaþam belirtisiyle yetinmek... Anlamaya çalýþmak ve kabul edememek... Hepsi ayný anda aksederken kalbine -Nasýlsýn? sorununa inadýna -Iyiyim demek
Zor þey sevmek Ama en zoru da beklemek O telefon açýlana kadar en kötü senaryolar gözlerinin önünde giþeye girer en önde
Beklemek zor þey Bi sokak baþýnda, Bir cafe de beklerken istenen çayýn masada sadece soðuma iþlevi görmesi kadar tatsýz... Ardýndan gelenin -Çok beklettim mi? sorusuna -Yok hayýr diyecek düþünceli bir o kadar da yalan dolan Beklemek zor þey Hele de seviyorsan
Oysa beklemek güzeldir Beklenen buna deðiyorsa Ama bilemezsin Bilsen belki de beklemezsin Geçip gideceksin onu hep beklediðin sokaktan Ve o sokaktaki telefon kulübesinin yanýndan
Bir tuþ kadar uzak olmaný saðlayan o bir kaç rakamýn Seni aklýnla kalbin arasýnda býrakmasýyla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanife Songül ÜREK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.