GİDERRKEN SEBEPSİZ SUÇLAMA BENİ

Þimdi beni suçlayýp gidiyorsun ya
Kalbimde bir kýrýklýk býrakarak
Ýçimde tarifi imkansýz bir sýkýntý
Sebepsiz suclanmak var ya yüreðimde bir sýzý varken
Ben eskiden yakar yýkardým böyle zamanlarda
Þimdi öylemi bulutlara özenip
Kurtuluyorum içimdeki yükden
Ne hikmetse artýk eskisi gibi zorlanmýyorum aðlarken
Hiç kimse kýzmýyorum artýk
Sadece bu gece
Aðlamaktan yana yapýyorum hep seçimimi
Bugün yine kötü bir gün geçirdim
Sebebini bilmediðim suclarla suclandým yine
Zavallý yüreðim yine çýktý sonsuz yolculuða
Ama unuttuðun bir þey var
Peþinden koþmaya dermaným yok
Sanýrým hastayým ateþim var
Belki sebebini bilmediðim suclarýmdýr beni üþüten
Sakýn ha giderken beni suçlama
Mücadele etmedi deme sakýn ardýmdan
Ne yapayým benim yapým bu gücendim mi yakmam o daðýn odununu
Yüreðimi kimseye teslim etemezdim kolay kolay
Yazdýklarým anlamsýz bilirim
Yine buz gibi ellerim soðuk
Üþüyorum yine ben sebebini bilmeden
Belki de sucumu bilmeden suclandýðýma
Öyle bir içim dolu ki biliyorum, kimseler anlamaz beni
Ama yine de sebebsiz kimse suclamasýn beni...

MURAT KAYA





Sosyal Medyada Paylaşın: