Aslýnda yaþamak kocaman bir þeker kavanozu gibidir.. Çok yersen karýn aðrýsý; Az yersen mutlulukla gülümsediðin bir zevk verir insana .. Aslýnda insan yaþamaktan çok korkar... Zaman da kaybolmaktan , Belkide tam zirveye çýktýktan sonra düþmekten , Kimisi ise karanlýkta kalmak istemezken , Kendisini çamurun içinde bulmaktan. Velhâsýl arkasýnda býrakacaklarýndan... Ýste benim korkum; mutluluðum ! Adým attýðým heceler... Nefes aldýðým harfler... Nefsimi körelttiðim sözler... Elimden gelen emeðimin karþýlýðý Mutluluk... Mutluluðum olanlara teþekkürler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bilal BİLGİÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.