Boþ vereyim mi aþka; þiir gibi severken, þarký gibi söylerken, Çiçek gibi koklarken sence ... boþ mu vereyim?
kalbim ihtilal yapmýþken seni kirpiklerimin arasýndan, kalbimin ýþýltýsýndan, çayýn demli yanýndan daha çok sevmiþken Boþ mu vereyim? Kalbim sana lâl mý olsun? mavi hayallerim yok mu olsun? sevda trenine binmiþken yüreðim gökyüzümde mor bulutlar yerini almýþken sence ...
boþ mu vereyim aþka? Oysa kuralsýzdý aþk, serbest þiir gibi, bir tutam menekþe tadýnda ama vazosu kýrýk, eski bir plaktan çýkan bir melodi tadýnda ama yasaklarda gizli kalmýþ düþüncelerimle çocuk kalbi gibi yine de kýpýr kýpýr... sence boþ mu vermeliyim aþka?
Bence aþk her zaman yüreðine ateþ düþürmez, insanýn bil ki; yakmaz içini böylesine istersen heybemde saklayayým, sen gelince alsýn diye. gel sen yýldýzlarý topla da; turnalarý al da gel...bence
ÝZMÝR 19 MAYIS 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semiray Sezgin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.