BEN MEDİNELİ BİR ÇOCUK

Ben Medineli bir çocuk.
Gözcüler hurma aðaçlarýnýn tepesinde,
Habercilerin biri gelip biri gidiyor.
Bir baþka atýyor yürekler,
Medine sokaklarý pür telaþ,
Medine sokaklarýnda bir tatlý koþturmaca,
Dört gözle seni bekliyoruz Efendim

Annem durmadan ortalýðý temizliyor,
Olur da evimizi þereflendirir kutlu Nebi.
Olur ya kapýmýzýn önünden geçer,
Allah’ýn Resulü, Son Peygamber.

Babam bir baþka adam oldu günlerdir,
Bugün yarýn gelir diyor, bugün yarýn.
Arkasýndan kovalayan müþrikler bir yana,
Çölü geçmek kolay deðil.
Öðlen güneþ dikildi mi,
Ok gibi saplanýr insanýn tepesine.
Yol uzun, yol çetin.
Ama, bugün ama yarýn..
Her sabah erkenden çýkýp,
Sýcak basýncaya kadar seni bekliyor
Döndüðünde yüzünden anlýyoruz,
Gelmedin, bugün de yoksun Efendim.
Ama yarýn, yarýn gelecek diyor babam,
Baþýmý okþuyor,
Sonra boynunu büküyor.
Yarýn geleceksin.
Yol uzun, yol çetin..

Ben Medineli bir çocuk,
Oyun oynamayý býraktým günlerdir,
Yolunu gözlüyoruz.
Hissediyorum, yaklaþýyorsun,
Ýçimdeki heyecan büyüyor.
Çocuklarý çok sevdiðini duydum,
Ben de seni çok seviyorum,
Ve geleceðin günü bekliyorum.

Senden önce ashabýn geldi Efendim
Karanlýk gecelerimize birer yýldýz oldular,
Onlar geldi geleli, hep senden konuþuluyor,
Þeklini þemailini anlatýyorlar,
Dilleri döndüðünce.
Mekkeli, Kureyþ’ten
Dedesi Abdülmuttalib, babasý Abdullah diyorlar,
Son Peygamber, kutlu nebi,
Hz. Muhammed Mustafa diyorlar.
Çekilen çilelerden söz açýlýyor sonra
Eziyetler, iþkenceler, Ammar diyorlar, Bilal diyorlar,
Ve gözlerinden yaþlar dökülüyor her birinin
Susuyorlar, susuyorlar…

Ey fahr-i kainat!
Ey dürr-i yekta!
Ey Muhammedü’l-Emin,
Hatemü’l-Enbiya,
Sen Nur Daðý’ndan doðan güneþ,
Mekke’ye nur saçtýðýn gibi,
Medine’yi de aydýnlatacaksýn.

Karþýda Veda tepesi ,
Herkes ufka bakýyor,
Hepimiz seni bekliyoruz.
Bir gelsen diyorum,
Bir gelsen…

***

Ben Medineli bir çocuk,
Kalplerimiz yerinden çýktý çýkacak.
Aklýmýza kötü þeyler geliyor,
Nerdesin Efendim?
Hala niye gelmiyorsun?
Tozu dumana katarak,
Bir haberci geliyor dört nala.
Derken aðaçlarýn tepesinden sesleniyor biri:
“O geliyor! Allah’ýn Resulü geliyor,
Müjdeler olsun,
Ýþte orada, Resulullah geliyor!”

Bir gürültü kopuyor Medine sokaklarýnda,
Kadýnlar çýðlýk çýðlýða,
Erkekler ne yapacaðýný bilemiyor.
Koþuyorlar sana doðru,
Koþuyorlar kumlara bata çýka.
Arkalarýnda bir toz bulutu,
Ellerinde hurma dallarý,
Defler çalýnýyor,
Hep bir aðýzdan haykýrýyorlar,
Tale’al- bedru aleynâ
Min seniyyetu-l vedâ

Ve sen geliyorsun Efendim,
Herkes sana dokunmanýn derdinde.
Eline, ayaðýna sarýlýyorlar,
Aðlýyorlar, aðlýyorlar…

Bense kalabalýðýn arasýndayým,
Seni görmeye çalýþýyorum.
Boyum yetmeyince koþup,
Bir duvarýn üstüne çýkýyorum.
Ýþte ordasýn, tam karþýmda,
Kimseye benzemiyorsun, bambaþkasýn,
Güneþ gibi parlýyorsun.
Sen Allah’ýn resulü,
Sen müminlerin efendisi,
Sen âlemlere rahmet,
Sen Hz. Muhammed!
Anam babam sana feda olsun,
Hoþ geldin, safa geldin.
Sosyal Medyada Paylaşın: