Dut Ye Bal Ye

Dut ye bal ye
Akþama dut ye
Dut ye bal ye....

Tahta bir sergi,
Ýki ucunda birer insan,
Serginin içinde beyaz ve siyah dut,
Üzerinde ince bir tül perde
Tutmuþlar serginin uçlarýndan
Dolaþýrlar Ýstanbul’un sokaklarýnda.

Arkasýndan macuncu geçer,
Darbuka çalýp, renkli macun satardý.
Arkasýndan yoðurtçu amca pala býyýklý,
Önüne bakar, yoðurdunu satardý omzunda.

Ýkindi vakti,
Dut ye bal ye
Akþama bal ye..

Akþam önemlidir eski Ýstanbul evlerinde.
Baba iþten döner eve gün batarken,
Beraber yemek yenir,
Ayný odada beraber vakit geçirilir.

Ara sýra komþular gelir veya
Komþulara gidilir,
Tek odada soba yanar, rüzgarlý gecelerde tüterdi.
Dutlar yenir,
Bozacý geçer,
Kar yaðar, sýcak bir soðuk olurdu,
Ýstanbul geceleri.

O zamanlar anneanneler, babaanneler de yaþardý,
Bereketliydi bizim ev
Ýki tane babaannemiz vardý.
Babam gündüz kumaþ satar,
Gece ibadet yapardý.

Kar yaðdýðýnda,
Ýstanbul geceleri bir karnavaldý.


Sosyal Medyada Paylaşın: