Hayat arkadaþýný uðurluyordu tekerlekli sandalyesinden kalýn gözlüklü kadýn þiþkin gözleri kýzarmýþ yaðmurlu bir cumartesi Ekim ikindisinde söyleniyordu konuþmakla baðýrmak arasý anlaþýlýr gibi deðildi söyledikleri hayat arkadaþýný uðurluyordu sanki içi tükeniyordu
Cami avlusunda kalýn gözlüklü kadýn yaðmurlu bir Ekim ikindisinde son sesleniþiyle baþýný sallýyordu elleri dizlerinde
Gözlüðünün camlarý buðulandý ruhu yorgun bedenini sandalyede býraktý son vedasýydý onun bu son vedasýydý eþiyle kol kola gidiyorlardý nikah masasýna
Nikah memuru sordu: “-Onunla evlenmeyi kabul ediyor musunuz” “-Evet”dedi smokinli damat. Hoca sordu: “-Hakkýnýzý helal ediyor musunuz” “-Helal olsun” dedi hep bir aðýzdan avludaki cemaat
Bir flaþ patlamasý hýzýnda geçti beraber yaþadýklarý upuzun hayat.
Mehmet Akif Tiryaki Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Akif Tiryaki Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.