az gülüp eðlensem de içim hep kan aðlýyor
görmedim hiç bir vefa kimse fýrsat vermiyor
çekilmez oldu hayat eli kolu baðlýyor
düþmaným olmuþ canan kalbe vuslat sermiyor
az baþým alýp gitsem gaile çeviriyor
bir elimi tutan yok her gelen deviriyor
sömürü adet olmuþ herkesler kývýrýyor
ne yapýp ne etsem de hayat lezzet dermiyor
gönlü boþa geçirip el alemi coþturdu’m
kýrmadým beþer kalbi kim olsa da koþturdum
bir sevenim olmadý ben yüreði kýstýrdým
þaþtým kaldým ortada hiçte aklým ermiyor
acaba ölsek mi ki çýksýn hayattan araz
her an bir sýcak gözle yoklamýyor can biraz
çekip de gideceðim deðmesin bari maraz
bize ölmek þart oldu ömür öne sermiyor
kime baksam kudurmuþ ar edebi kazýtmýþ
namus gider bir pula hayasýzca azýtmýþ
kim kimin belli deðil çýkar için tozutmuþ
ne yapsa da kabul ki koca bile yermiyor
yüreðe saplanan ah hiç durmadan yanýyor
oysa millet hep bunu bir eðlence sanýyor
yaþamým feryat dolu içim dertten kanýyor
kimse bir el verip de þu gönlü gevermiyor
(18.05.2015) AZAP…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.