benim kýyametim yaþlandýktan sonra kopar
yaþlýlýk eskimenin problemi, çözemediðim
olgunlaþmak yaþlýlýðýn saðlamasý mý...
rengim kýrmýzýysa kýrmýzý akar kaným, nedense
beyazsa tenim kaným da beyaz...
kýrmýzý beyaz duygular kýymete biner rujlu temaslarla
azýcýk tilki kurnazlýðýna da asýlýr beceri,
nihayetinde tarihler elle yazýlmakta etiketlere
en eski tarihin yazýldýðý etiketler kýrmýzý yaþlýlara ait,
aþkýn ederi kýrmýzý þarap...
azalýrým bir çimdik, mahzenlerde rutubet kokarým
karanlýklar eskimiþ þarap tadýnda buruk
bir karanlýða ýþýk ararým bir ruhuma
çýkar yol ararým algýlarýmda uçuþan meleklere
kanat olup açarým,
kafam karýþýnca karanlýk korkutur beni;
elimden tut ki, korkularla kafa bulayým...
kýrkgeçit yatar kendi yataðýnda çýðýrtkan
þeriatýn kestiði parmaðýn acýsýndan
ellerim kelepçeli bileklerimden nezarethanede dört asýr
suçlanýrým haklý olarak aþktan
oysa onu ben götürürüm fýçýlarda her gece
görürüm sokak lambalarýnda kýrýk ampulleri
takmaktan üþeniyor büyükþehir iþçileri
razýyým onunla birlikteyken karanlýk olmaya...
meleklerin kanatlarý tanrýya serinlik yapar
onu severim bir þiþe içinde sýcacýk
lakin nasýldýr sutyensiz bir ben bilirim
þayet baþkalarý da bilirse þiþeyi kýrarým...
tek baþýmayken çelimsiz bir tin edindim
cansýz mý kuru mu kývrýmlarý tanýmam
sokulurum döþüne memelerini istemem
örtündüðüm karanlýk iz býrakýr tenimde kýrmýzý
tezahürat gereksiz alkýþlar yeter kaliteme
kýrmýzý daha muhteþem beyazdan
aþkýn ederidir kýrmýzý...
kimseler sevemez onu kýrmýzý renginden
bir ben içerim al yeþil dudaðýmdan...
benim uykum içmezsem bir yudum kýrmýzý baþlamaz,
sen gelmezsen düþlerime, sarhoþ olurum...
Kemal Paracýkoðlu
18.05.2015, 03:20, Eskiþehir