yani þiir yazmak isterim bende tabii ama þiirsiz günlerim de olsaydý keþke yani eskiden de dediðim gibi hayat akýp gidiyor ve sen anlamýyorsun.
sarý bilyalarý yuvarlandýkça içimize iþleyen ve sonrasonra esmerleþen kumral çocuklar gibi. velilerin sýzlanmasý yadýrganmaz oldu yani hep vardý bunlar
bildim bileli kýzýl akþamlar çekici deðildi bana göre, içimin kararmasýný bulutlardan sormazdým
verilmeyen sözlerin, hiç tutulmadýðý gezegenlerden birisini beðendim kendime artýk özgürdüm. ne arayaným ne de soraným vardý.
gecenin görünmeyen deliðinde içine uzadýðým karanlýktan güne düþmekti hayal kýrýklýðý. hangisi rüyaydý bilemedim. bilmekte istemedim.
usul usul üfleyen denizin kumsallara býraktýðý kabuklardan taç yapardým kendime. ben kimmm, prens olmak kim?? nereden bilecektim ki minik bir çocuktum sadece.
(18.05.2015)
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.