Ilýk bir Nisan sabahýydý gözlerin. Ne yana dönsem yüzüne çarpýyordum içimde ilk cemre, düþmüþüm kapýna Vasýfsýz yüreðim adýna yemin verecek kadar cesurdu , biliyordum
Karanlýk resmine kapaklanýnca yarýsý ölü kalbim söküldüm en zayýf yerimden bir cesaret sýktým gözlerini yüreðime ölürcesine helal et