Dokundum geçmiþteki sevdalarýmýn, Su gibi arý,duru tenine. Yüreðimin, Her terk ediliþlerinde, Göçebe oldu özlemlerim, Hazan’lara,Kýþ’a dönen duygularýmda.
Eskimiþ sevdalarým, Bir eski þarký gibi,dudaklarýmda. O kadar eskide ve o kadar uzaklarda. Yüreðim kuþ gibi,çýrpýnýr dururdu, Ama o görmedi, Olmadý bunun hiç farkýnda.
Yoruldum,yorgunum. Bütün sevdalý kavuþmalarýn, Sýla’sý artýk,çok uzaklarda. Sessizce tutarým yakasýndan yaþamýmýn, Yürek süzgeçlerimden düþer, Eski sevdalarým,taþar ortalýkta.
Yoruldum,yorgunum artýk. Rahat býrakýn beni özlemlerim. Mazur görün,eskimiþ hasretlerim. Affet beni kalbim. Ve affedin beni bütün, Su gibi arý,duru eski sevdalarým.
Tuðal KÖSEMEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
TUĞAL KÖSEMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.