Ezbere Durursun

Bir Pazar sabahýnýn þafaðýnda ara versem seni sevmeye,
Tesiri olur mu dersin bu titreyen gözlerime?

Ya da bütün iþlerimi bir kenara býrakýp
Belki de tek tek gökyüzündeki yýldýzlarý saymalýyým
Eminim bir nebze de olsa unutturacaklar seni bana
Biliyorum ömrüm yetmeyecek sayarak bitirmeye
Gün be gün seni hayal ederek eriyip bitmektense
Yýllardýr Sevgime þahitlik eden yýldýzlarý saymayý tercih ederim

Çünkü en iyi onlar beni tanýr,
Çünkü en iyi onlar beni anlar,
Tepeden bütün olanlarý an be an gözleyen yýldýzlar…
Keþke olaðanüstü güçleri olsaydý da
Vardýðýn yanlýþ hüküm ve yargýlarýný düzeltselerdi.

Ya da çok mu þey istedim bilemedim?
Çok anlamsýz gelebilir bu sözlerim sana,
Hiç þaþýrmam varacaðýn hükme, yargýya,
Bunca zamanýmý ben helal ettimse sana,
Býrak da iki çift lafým çýnlasýn kulaklarýnda

Kim bilir, belki bunlar son dizelerimdir manidarýma
Küsersen de küs bana, aldýrýþ etmem artýk duygularýna
Ben seni unutayým diye vazgeçmiþsem Kamer’den, Mehtap’tan
Vazgeçmiþsem Martýdan, Gökyüzünden, Ýlkbahar, Yaz’dan
Senden de öyle bir vazgeçerim ki...

Bunca yazdýklarýmý okumadýðýn günlere yanar
Oturur hece hece, dize dize ezbere durursun sözcüklerime.
-
www.mehmetkandemir.net

Sosyal Medyada Paylaşın: