Gönlü nihayetsiz merhametle dolu idi ecdadýmýzýn Gölge aðacýna sýðýnan kul býrakmazdý ufukta Daðlarýn yamacýnda oturur, ama kulun gönlüne yakýn olurdu Fýrtýna ekenlerin fýrtýnalarýný biçer yüksek yamaçlarý dümdüz ederdi Gönlü nihayetsiz merhametle dolu idi ecdadýmýzýn
Gönlüne þan deðil kana kan deðil cana can idi ecdadýmýz Müjdeleri almaz baðýþlardý âleme mehtaba güneþ gönüllere neþe Gülümserken enginlere karanlýklara güneþ gibi doðardý peþ peþe Zalimin gönlüne atarlardý sökülmez menteþe zalim batardý kýzgýn leþe Gönlü nihayetsiz merhametle dolu idi ecdadýmýzýn
Ufuktan ufuklara gönül arardý nöbetleþe Akan gözdeki yaþlarý silelerdi pürneþe Güneþ gibi engin gönülleri ile güneþ gibi doðarlardý âleme peþ peþe Zalimin gönlüne atarlardý sökülmez menteþe zalim batardý kýzgýn leþe Gönlü nihayetsiz merhametle dolu idi ecdadýmýzýn
Kýrlangýç gibi idi gönüllerinin kanadý uçarlardý mazluma kanat açarak Kuraklýkta batan solan çiçeði sularlardý usanmadan emek sarf ederek Yýldýzsýz gecelerde gökyüzünde yýldýz olarak doðar aydýnlatýrdý âlemi Güzel gülümser güzeli inþa ederdi eli gönlü tükenmez kalemi Zalimin gönlüne atarlardý sökülmez menteþe zalim batardý kýzgýn leþe Gönlü nihayetsiz merhametle dolu idi ecdadýmýzýn
Tarifini yapma ey kul Mehmet tarifi çok zordur ecdadýnýn Gönül denizinde gönüllere yüzerdi her aný idi apaydýn Kadir kýymetini bilemedik üzdük gittiler gelen yok günün olsa da aydýn Kan kokan virane aymaz gönlümüz var ne oldu bize yok mu söyleyen Gözlerinde akar yaþýmýz silen yok neyi aradýðýmýz bilmeyen sarhoþuz ortada kaldýk Yürümeden yolda, yolda kalan yorgun biçareyiz ümitsiz gönüllerle çölde kalmýþ bedeviyiz Zalimin gönlüne atarlardý sökülmez menteþe zalim batardý kýzgýn leþe Gönlü nihayetsiz merhametle dolu idi ecdadýmýzýn Mehmet Aluç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Aluc-Kul Mehmet- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.