DUDAĞINDA ÖLDÜR YAR

Sevdan koca bir roman her satýrda bir huþu;
Küllerinden can buldu yaktýðýn ankakuþu…
Beklerken gece-gündüz ölüp seni beklerken;
Bir damla gözyaþýma okyanuslar eklerken…
Baþka cadde yok muydu göstermeyen yüzünü;
Aradan yýllar geçse unutturmaz sözünü…
Kayboldukça bulduðum buldukça kaybettiðim;
Kendime yüzbinkere dönüp yemin ettiðim...
Mecnun muyum Leylasý tarihlerde görülen;
Ferhat mýyým sanýrsýn koca daða sürülen…
Biterken dertlerimin kervanlarý yol alýr;
Gülmek uzak ihtimal belki de adý kalýr…
Vurulur gözlerimin saf tutan neferleri;
Üstüme yürür birden hasretin askerleri…
Dur derim duyan olmaz sesimiz kesilirken;
Umut anadan üryan umutsuz asýlýrken…
Haydi, çalsýn þarkýlar neþ’eyi gama verip;
Dudaklarým kendini kýrýlmýþ cama verip…
Sallansýn dünya denen baþýbozuk hergele…
Her kapýmýz kapalý her zarýmýz hep gele…
Kaybetmiþsem ne çýkar þu gönül kumarýnda;
Yanmaktýr tek gayemiz sevdamýzýn narýnda…
Akýllanmaz delinin kaldýðý yurt bendedir;
Yüreðimde oynaþan o nankör kurt bendedir…
Noktadan sonrasýna heveslenir kalemim;
Yakamdan tuta tuta çeker beni elemim…
Dolmayan çilelerin her talibi dergâhým;
Geceye diklenirken doðum yapar sabahým…
Sönsün bütün ýþýklar perdelerim inerken;
Kapansýn gözkapaðým ýzdýrabým dinerken…
Son satýr son sözlerim son nokta da güldür yar;
Gözlerinde yargýla dudaðýnda öldür yar…

Ali ALTINLI – 13/05/2015
Saat: 00:05

Sosyal Medyada Paylaşın: