“-yolun açýk ossun Ismayýl var yoluna göpgözel get emme günün birinde her þey yolunda olur da bana gelmeð isdersen yaþayosam.. bu gapý sana her dayim açýk ömrüm marýsa bi kýrk yýl taha yolunu ðözlerin..
kendimi hiþ bi zaman sana ýlayýk görmesem de sen benim hep ilk göz aðrým garazevdam, yavýklým aþgýmm, niþanlým gocam, herifim, erkeðim, erimsin
ben senin sayýlýrýn, var sen heþ bi zaman benim olma bu ben beni bildim bileli böyle evel Allah emanetine leke gondurman senden baþgasýnýn olmadým esla!
emme hinci çoluk-çocuk gözler senin yolunu yeni hanýmýn bekler.. biri seni bekleyosa.. bekletme olu mu “yuva yýkanýn yuvasý olmaz” deler onun uçu …”
boazýmda düðümlendi her þey gene deyceklerimi deyemedim ki oyusa beklellerimiþ sana ne yeni karýsý felan” de(ðil) mi o gene sarýlmað isdedi ý ýh.. “bi ðelen oluvuru bi ðören olu(r)..
“-neneyeyin iþde geldin.. gördün.. hâlâ seninim.. sevindirdin Allah da seni sevindirsin ne murazýn varýsa versin
murazým.. bi tefacýg da ossa gördüm, sarýldým saþlarýmda, yana(ðý)mda, eliyin izi ýsýcaklý(ðý) var ya yeter bana ömrüm oldukçana gönümün murazý, yolumun menzili gözümün nuru, feri, gönnümün sevinci
“bi kýrk yýl daha.. ömür diler Allahtan, niye bir ömür daha onca eziyet kahýr, çile ve hala beni sevmek adýna
onca gençlik, güzellik vardý da bu güne kadar ne oldu bundan sonra ne olur, ne olacak da ömrümün baharý Ayþeduduu
ya benim mahkumiyetim ben de tad alamadým bu dünyadan ne uðruna bunca çektiklerim bunu mu diledim Allahtan
Ayþedudum yavuklum.. “git” dedin de!.. nereye.. nereye gitsin Ýsmail’in yolumu bekleyen mi var senden baþka bir kimse
beni gördüðüne sevinen insanlar benim insanlarým burada, burada fidanlýðýný bildiðim aðaçlar daðlar, sokaklar, mezarlýkdakiler.. anýlarým
yolumu bekleyen burada biri sarýldýk seninle þükür.. erdik muradýmýza bile bile aldýk sözde hanýmefendi birini keþke evlenmemiþ olsaydým da
eþim, sultaným, yavuklum ol diyebilseydim sana varsýn yýllar geçmiþ yýpranmýþ, yaþlý olalým beni gördüðüne sevindin “gel” dedin ya! yeterdi.. yüzümüzde hep tebessümle uyanalým
gidiyorum, ama inan bu senden gitmek deðil içimde gözlerinin sýcacýk pýrýl pýrýl sevinci bil ki; seni her gittiði yere götürdü bu Ýsmail bilmedi, merak etmiyor baþka gözlerin rengini
kalbimin; tebessümünden baþka duasý olmadý senden yana bil ki bu ömrümün son yolculuðu sana kavuþtum ya çok þükür Allahým’a caným bin kere kurban senin yoluna, Ayþedudu caným feda olsun senin Ayþeduduma
..
Resim için Sn Dicle Gökalp’e teþekkürler
ARKASI YARIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.