Sevda kokardý ellerin ellerimde, sen bana gül kokardýn
Ben sana sevdalýydým, bir de aya sevdalýydým yüzünde,
Saçlarýna yýldýzlar konardý, sevda kokardý yýldýz yýldýz
Gözlerinde menekþeye sevdalýydým renk renk
Yýldýzlar gözlerine sevdalýydý, yüreðimde isteri nöbetleri
Kýskanýrdým seni gecelerden, söylemezdim kimseye
Rüzgar olurdum, sustururdum tüm aþk þarkýlarýný,
Gizlice söylenen þiirlerdi yansýman içimde
Ölesiye çýrpýnýrken senin için yüreðim, göstermezdim kimseye,
Ben sana içten içten sevdalýydým...
Issýz gecelerde saplanýrdý her inziva göðsüme
Her damla kaným þiir olurdu mýsralar dolusu
Her mýsrada sen, sevda sevda kokardýn, sevda sevda
Serap açardý gülümsemelerin, dudaklarýn selendi, sen kesilirdi
Sen sevda sevda þiirdin, sevda sevda umuttun yüreðime,
Yüreðimde saklardým seni hiç kimse görmesin diye, hiç kimse bilmesin diye
Ben sana gizli gizli sevdalýydým...
Bir hortum vurdu çatýmýzý, uçtuk kanatsýz, atýldýk ayrýlýða
Kýrýldý her yaným, acýlarýmla yaþadým senin yerine, þifasýz kaldým
Köprüleri attýn kalbinden, devasýz kaldým, dermansýz kaldým
aþamadým ayrýlýðý, yapayalnýz kaldým...
Oysa yemin etmiþtik iki ayrý ömrü birlikte tüketmeye,
biricik eþim, sinemde parýldayan münferit nurumdun benim,
Biz birbirimize deli gibi sevdalýydýk...
Uzun bir ayrýlýktýr içimde yokluðun, yüreðim acýyor,
Küçültülmüþ umutlarým, mülahaza himmetini kaybetti anlamsýz güftelerde,
Geceler sessiz sessiz yalnýzlýðýma yaðýyor gözlerimden...
Söylüyorum iþte, ben aðzý kusmuk dolu bir taþ devri insanýydým.
Anlamsýz tümcelerimi ruhumun duvarlarýna kazýdým, piþmanlýklarýmla
hayatýn acýmasýz molalarýnda kadere sarýlýp, vuslat umardým.
Velâkin bilincine vardýðým þey,
vakit bir kapalý kutu ve acý bir söze hala kýrýk yüreðin...
oysa ben sana ölümüne sevdalýydým...
þair Kemal Paracýkoðlu
10.05.2015, Eskiþehir