Aylardan kasým
Aklýma düþtün anne!
Sensizliðin soðuk nefesini ciðerlerime çekiyorum
Körpe hayallerime mi sarýlsam
Sarýlsam da neye yarar bu saatten sonra
Ellerime baktým!
Küçücük mini minnacýk
Týpký senin ellerin!
Hayalin gözlerimin önünde o küçücük ellerin elimde
Buz kesmiþ üþümüþsün anne
Þimdi nasýl ýsýtýrým
Hangi yokluðuna yanarým bilemedim
Aç gözlerini!
Bak benim de ellerim buz tutmuþ
Þimdi de ben üþüyorum anne…
Ankara sokaklarýnýn katil suratlý puslu kaldýrýmlarý
Yýkýp yok ediyor hayallerimi
Sensiz çok uzaklarda þefkatini ararken
Umutsuz suratlar kalýyor geride her attýðým adýmda
Þimdi çaresizim çok çaresiz
Çare senmiþsin
Sensizlik çok üþütüyor anne…
Yalnýzlýðým kaderim olmuþ
Dökemedim bir damla yaþ
Karalar baðladým sensizliðin vatanýnda
An be an anarken adýný
Hýçkýrýklar düðümlenir boðazýma
Düþlerimdesin sensiz geçmez hiçbir gecem
Aç gözlerini!
Sensiz düþlerim üþüyor anne…
Kalem tutmaz soðuktan morarmýþ ellerim
Anlatamam artýk seninle sensiz yaþananlarý
Bir yazabilsem
Ah anlatabilsem
Utancýndan gök kubbe donar
Mustafa’na ecel konar anne!
Yüreðim kanar içim sýzým sýzým sýzlar
Bilirsin deli doluyum ele avuca sýðmam
Çaðlarsam önüme çekilen bentler durduramaz
Cehennem zebanileri dize gelir önümde
Korkarlar ah’ýmý almaktan
Kapýlarýný açmazsa sana
Cennetin melekleri
Bin piþman olur karalar baðlar
Nur yüzüne cennet yakýþýr anne…
Meðer hiç büyümemiþim
Büyüyeceðim yerde git gide küçülürüm yokluðunda
Ezilirim sana olan muhabbetimin altýnda
Aynalara bakamam;
Sensiz geçen günlerimin hesabýný veremeyeceðimden korkarým.
Karanlýk gecelerin matemi tüter sönmüþ ocaklarýmýzda
Uyur uyanýk gecelerime dizerken sensiz hayalleri
Aç gözlerini!
Sar sarmala
Sensiz hayallerim üþüyor anne…
Soluk kalýr yürekler alýr mý sensiz nefes
Kalpler atar mý anne þefkati olmayýnca
Dört bir yanýmýzý ýsýtmýþken ana yüreðin
Býrakýp gittiðinde anladým
Meðer seninle yaþamak cennetmiþ
Þimdi yoksun ya
Her gecem haykýrýþlarýmýn gölgesinde buz kesiyor
Aç gözlerini!
Sensiz umutlarým üþüyor anne...
Mustafa KARAAHMETOÐLU
Ankara, 17.11.2014