yeniden bakýp yerden kendime sanýlýr ki rüzgar parmaklýdýr his bir taþýn sýrtý kabuk baðlar sözün sayrýsý gidenlerin gerisi kalanlarýn hiç bir þey bilmediði karanlýðýn tatlý uykusu
öyle veya böyle ne olsun içim dolu dedikçe hayatýn üþengeç kapaðý açýlýr beyaz tavþanlar beyaz güvercinler taklalar yeryüzünün ikiye büründüðü içi boþ sihirbaz þapkalý kalbim
anlýyorum sevgiydi sevgiden beter sonu gelmeyecekmiþ gibi uzayan ellerimin kýsa kalan çaresizliði aðaçlar köklerini saldýkça suya bilmem deniz mi olsam
týrmanýyor duvarlara yeþil okçular ya göðsü kýrmýzý nar çiçeði huzurlu ya papatya arzusuyla kaybolduðum ölüm
ötesi yok biliyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.