İki Siyah Gül

iki denemeli çizginin onca birikiminden sonra
deðiþmek karanlýkla aydýnlýðýn arasýnda durmak deðil
soyunurken eþyanýn yere vardýðý ses kutsi bir merhamet olmalý
mekanik bir aklýn duygusal davranmasýný beklemiyorum

düþtüðümüz kadar dipten ilerledik
iþte burasý bütün renklerin ayrýþtýðý ilk nokta
kýmýltýsýz baharýn resmedilmiþ hayali
gelecek semanýn içine düþtük
daha ilerisi için
sonsuz sessizlik baðýþlayan bir tanrý ile sürükleneceðiz bilinmezliðe

bir bütünün tek parçasý ilelebet olmak deðil
topluca intihara koþan çaylak arzularýn can verdiði
basit bir sahnemiz vardý uyuklayan
bütün çýðlýklar birbirine deðmez deðneklerle dövülüyordu
acýnýn son kýyýsýnda ürperen çiçekler
kalplerini soðutup
bir daha gelecekler diye avunuyorduk

onun yarýsý þunun tamamý veya bir kenarýyla
hatýrlayýnca kuruyan anlamsýz nehir
biz onu severken ýslanan bir yabancýydýk
sularýn þarkýlý gülümsemesine kapýlýp
can vermiþtik aðlayan bulutlara

ve sonra
bütün kalabalýklar durdu
iki kara gözlü çocuk
iki siyah gül bir arada
kuðularýn son nefesiyle söylendi
sevgiler sýzladý burnumuzda
ah dedik ama
sonsuzluða kapýlýp eyvah demedik.




Sosyal Medyada Paylaşın: