MAHŞERİ YALNIZLIK

Bir semaver buðusunda terk ettiðim çocukluðum
Geri döndüðümde kýrýlmýþtý
Topladýðým tüm kameri aynalar
Oturup bir yangýn çektim ciðerlerime
Küle susayýnca özlemler
Boðazýmdan fýþkýran hüznün kasaveti…
Ýçim söz gürültülü
Yaðdý yaðacak
Kendi kendime kalakalmýþlýðým
Ne sesini tanýyan dilim
Ne de adýný çýkarabildiðim sevda
Öyle boðuk ve titrek
Öylece hýrýltýlý
Sallanan baþucumda.

Dudaklarým
Her sabah düþlerinin salâsýný okumaktan bit’ap
Omuzlarýmda gömüp gömüp
Bir kez daha dirilttiðim
Ve taþýmaktan âciz yanýmla boy veren
Yalnýzlýðýn buz tutmuþ cenazesi

Geceler…
Baðrýmdaki sancýlarla yýkanan yüzümü
Çakýlý kaldýðým tavanda
Asýp kurutmaktan mürekkep.
Uyandýðýnda kir beyaz bakýþlarým
Bir maskem dahi yok
Usulca tazeleyip makyajýný
Sokaklarda arz-ý endam eyleyecek!...

O mahþer belasýnda;
Bir annenin þefkatinden kopan mâsumenin
Tekinsiz yollarda
Örtüsü kayacak birazdan
Yeniyetme gülüþler ortasýnda
Sýrrý topuklarýna kadar daðýlacak ardýndan.
Küfredecek bir kedi midesi taþanlara
Köpekler, soðuðu anlamlandýramayan perdeli nazarlara
Çocuklar, bunak ruhlara
Kar-ý-lar, heybeti yitik daðlara
Daðlar ki;
Omuzlarýndan hiç erimeyecek sandýðý buzullara
Sevgi, saygýya
Aklar, karaya
Olmasý gereken
Olmak için soyunanlara
Ve aþklar ki;
Tutup yakasýndan yüzüne insansýzlýðýn
El deðmemiþ onurunu kusacak
Utanmadan bir kez daha…

Bilirim
Böyle bitmez elemim
Sövüp saysam da
Diner mi þiddeti kederimin?..
Belki bir meczûbun kötürüm uykusunda
Aþýp aþýp aðlarý
Perperiþan yolculuðun son vagonunda
Belki de kýyama kalkarken gözlerimden
On sekiz bin davalýk
Hükmüne boyun büker
Göðsümde deliren
Bu mahþeri yalnýzlýk…

Sosyal Medyada Paylaşın: