VEDA

Teþekkür ederim,
Kalbinde kelebeðin ömrü kadar kýsa bir zaman da olsa var olduðum için,
Hayallerimden çýkmayýp mutluluðumu bozmadýðýn için.
Özür dilerim,
Senem’siz bir yýl geçirebildiðim için,
Seni yerli yersiz sevip hayatýný mahvettiðim için.

Ýnsanlar can yakar öyle deðil mi?
Seni unuttuðumu sanma seninle doldum bu hayatta,
Seni sýkýþtýrýp kalbime, seni baðladým beynime.
Seninle doðmuþ gibiydim; o yüzden býrakýn, Senem’siz bir yýl daha geçirmeyeyim.

Papatyanýn masumiyeti gibi solunca yok oldu ömrüm,
Seni bulmaya çalýþýrken karanlýða düþtüm.
Sarýnýn her tonu gibi güzel deðil her þey,
Mutluluðu bulamadýðým için yok oldu m gibi bir þey.

Hayattan beklentilerim basit þiirlerimde kaldý.
Sana koþan her adýmda bilincim yok oldu.
Anlatmak istediklerim kelimelerde kayboldu.
Zaman akmaz oldu bozuk saatler gibi pilim bitti, durdum.
Sende dur Dünya, Senem’siz dönmenin anlamý yok...

Güzel olan rüyadan uyanmak insaný zora sokan,
Tanrýdan dileðim,
O rüyayý sonsuza dek görmek, bir kez daha uyanmadan...
Sosyal Medyada Paylaşın: