Mevsimlerden ilkbahar,
Gece ölüm kokuyordu.!
Üç fidanýn idamýna,
Tarih tanýklýk ediyordu.!
Kan kokusu yoktu ellerinde.
Hiç yere eðilmedi baþlarý.
Emperyalizme karþý duruþlarý,
Eylemleri, tehlike addedildi.!
Asýldý boyunlarýna idam yaftasý.
Ayaklarýnda pranga,ellerinde kelepçe.
Ýnandýklarý deðerler uðruna,
Ölüme korkusuzca yürüdüler .!
Baþ rolde figüranlar ve cellat,
Oyunun son sahnesi sergilenirken,
Son defa gürledi delikanlým.!
Genç nesillere üfledi ideallerini.
Ve vurdu sehpaya kapattý perdeyi.
Boynundaki yaðlý urgan,
Onurlu savaþýydý.!
Çelenk oldu açtý çiçek çiçek.!
Daraðacýna giderken o gece,
Son adýmlar atýlýrken sonsuzluða,
Son defa baktýlar mý semaya.!
Son defa gördüler mi yýldýzlarý.!
Acaba hangi hayal asýlý kaldý,
Kirpiklerinde kim bilir.!
43 yýl önce kalem kýranlar,
Þimdi onlar tarihten silindi..
Deniz,Yusuf ve Hüseyin .!
Gençlikleri çalýnan üç fidan.!
Artýk hayatta deðiller.! ama,
Yiðitlikleri ve tüm coþkularýyla,
Her 6 mayýsta yeniden doðuyor,
Nesilden nesile yüreklerde.!
Türkü olup söyleniyor dillerde.
Þiir olup anlatýlýyor mýsralarda.
Düþünceler ölür mü hiç daraðacýnda.!
Duygu Þen
Þiire güzel yorumuyla ses olan Hazarbey’e sonsuz teþekkürler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.