utan(a)ma...

alnýmýn kara yazýsýný çek gözlerine
aðlama/ akmasýn

kopar gamzelerimde soldurduðun gülleri
bir daha açmasýn

eksik kalsýn gidiþinle dört yaným
býrak/ tamamlanmasýn

yýkýlsýn, yansýn, kýrýlsýn herþey
hiç bir iz kalmasýn

artýk bir tebessümdür hak ettiði ölümün
varsýn herkes korkuyorum sansýn

yarýnlara yarým kalmýþken ikimiz
gözlerimde beceriksizliði, dudaðýmda tuzu kalsýn

stc


Sosyal Medyada Paylaşın: