akþamýn perdesi iniyor aðýr aðýr
yaþamýn sahnesine
þimdi zaman güne elveda vakti
bu bir merhaba!
elbet biraz da akþamdan geceye
her son için ve her baþlangýca gebe anlar
yalnýzca baktýðýn
belki de býraktýðýn yere göre rengini alan bir gökyüzü
ne çok þeyi deðiþtirir kýsacýk anlar
bulutlar ve rüzgarlar
yaþamak ya da ölmek gibi
bilirsin ki her birinin bir hikayesi var
kim bilir hangi elde hangi kalemde yazýlmýþ
uykuda gibidir insan geçerken zaman
hayalleri vardýr ve düþleri , sayýkladýðý
aklýn alabildiði
gözün görebildiði kadardýr elbet gerçekler
görebildiðini gerçek zanneder insan
gerçeði görebildiðini de
bir aldanýþ ki sürer gider
biter bir gün kumlar kum saatinde
bir hançer yarasýdýr oysa gerçekler
acýtýr durur ve tüketir tüm zamaný
sararýr resimler
sevdiklerini arar gözler
gecenin berduþ gölgelerine sýðýndýkça
kendi hikayesini yeniden yeni’den yazar
okur
ezberler
ve sonra tekrar tekrar anlatýr yanlýzlýðý kendisine
yalnýzdýr insan
evveli ve sonrasýnda tek yol arkadaþý
tek dostu yalnýzlýðýdýr
neyi deðiþtirir ki zaman
sende
bende
bizde
yaþanan bunca acýlardan yana
neyi deðiþtirir ki
bizler böylesine göremezken
kendinden geçmiþliðimizi
yaþandý ve bitti demekle biter mi her þey
ya da hiçbir þey , yaþanmadan anlaþýlabilir miydi
nefes alýp vermek kendi dünyasýnda
yaþamaktan sayýlabilir miydi
yüreðinle sevmeyi dahi bilmiyorsan
ayrýlýða kader denilebilir miydi
paylaþmayý bilmediðin için
açlýktan ölen her insan için
onun kaderi sen miydin yoksa
bilebilir misin
belki de sen yaþatmalýydýn o insaný
bu belkide yalnýzca senin elindeydi
yaþanamayan nice güzellikleri düþündüðünde
anlayabiliyor musun
nelerin oluþunu engelleyebildiðini
iþte bu yüzden alýþýrsýn yalnýzlýklara
yaþandý ve bitti deyip geçersin
oysa yaþanasý güzel tüm yaþanamamýþlýklara
anlayamadan hiç bir þeyi
göremeden
bilemeden ne çevreni ne kendini
çeker gidersin bir gün
senin için hazýrlanmýþ bir veda vaktinde
yaþanmamýþ ve bitmemiþ bir hikaye gibi
olur ya bir gün
bir gülümseyiþ
saksýda bir çiçek
bir sýcacýk el
ya da yürekten bir sevgiyi verebildiðinde
yaþamýn adý konmamýþ her hangi bir vaktinde
insanlýða ihtiyaç duyan
hiç tanýmadýðýn birisine kendi ellerinle
iþte o gün , insan olabildiðin Gün’dür
var oluþunun kendi ellerinle anlamlandýðý gün ...
Okuma bilmek , okumayý bilmek anlamýna gelmiyorsa , öðrenmeli insan , insan olabilmenin yolunu ...
( Mert YÝÐÝTCAN ) Mehmet Kazým TEK
05 . 05 2015
istanbul