güneþin karanlýðý düþtü eski bir þehir gibi ýssýz
zifiri karanlýk eskiyordu her an zaman gibi
varlýðýn yokluðunu anlattý ölü kuþlar
ses ve ýþýðýn yoluna samanyolu dökülmüþtü
ölü kuþlar üþümüþtü
sevgisiz bir vadiydi þimdi ruhumda hayat
zincirlerim düþmüþtü bedenime
daha da çok artan halkalardý içimde
yeþilin bin bir karanlýða yenik düþtüðü bir orman dý öncesi
ruh hikayeleri derin bir susku þimdi
zamanda yanýk aðaç gövdeleri
cansýz bedenlerin her biri bir baþka çýðlýkta
yeþil tepe dumanlý göz ve hiçkýrk iksiri
gelin dedim onlara
þiirimdeki nefesler sizin
bir haziran aðýtýydý kýþ ortasýnda bir dað yamacý
içimdeki derin izler
sizden kalan tek acý
düþ/tüm artýk gözlerime
kapandým karanlýðýn arka yüzüne
ne bir kanat sesi ne yaprak hýþýrtýsý
kayboldum ölüm sessizliðinde
kuþlarý ne yapmalý ah kuþlarý ne etmeli
derin bir uçurumda gizlendiler
gökyüzü çok daha aþaðýlarda saklýydý biliyorum
yalnýzlýklarýmýzýn hatýrasý
gökyüzü yukarda mýydý yoksa
biz mi öyle sandýk göz yaþlarýmýzý
belki de aþaðýlardaydý
bir aldatmaca dünyasý
hayatýn en acý gülüþlerini akýyordu bir nehir
bir daðýn tepesine doðru
þimdi hem gök hem deniz
bizi aðlýyordu
ey büyük tanrý doða
at ölümü gözlerinden
okþa yalnýzlýklarýmýzý
derinden okþa
zamanla düþtüðüm bir kum saatinden
vurduðum kayalýklarda yosun olmuþtu gözlerin
incelikli...
derin...
denizin ýþýltýlarý ayýn üzerine düþmüþtü
ardýç aðaçlarý üþümüþtü
yakamozlar keskin bir jilet aðzý
kanatýyordu karanlýðýn gözlerini
ve sular yüreðimizi parçalýyordu
baharý kesen yeþilin hançeri
sýrtýndan vurulmuþ haziran
üþüten bir rüzgar savuruyordu bir çöl ýssýzlýðýnda
gözlerime dolan kum tanelerini
hýzla eskiyordu zaman
ve ben zamansýz bir karanlýðý içiyordum
kýrýk bir kadehten düþüyordum
yollar birbirine dolanan saçlarýndý
çýkmaz sokaklar
ölüm bir adým ötesiydi çoktan adýmladýðým ve geride býraktýðým yolda
karanlýðýn arka yüzüydü yaþam
soluk bir gün ýþýðýna muhtaç yalnýzlýðýn elleri
kýþ vadilerinde içi boþ güller
yorgun bir dað yankýsý artýk
sizin ruhlarýnýz yüreðime
belki hediyedir bu þiir
yolun sonu belki de
çalýnmýþ hayatlarýn derin boþluðunda
yuva yapan garip kuþlarýn çýðlýklarý
ve aðlayan krizantemler vadisi burasý iþte
içimizde açtýn ey ölüm
yaþamýn baþlangýç noktasýnda
seni yazdý zamanýn hoyrat elleri en içimize
düzenbaz hayatlarýn en anlamsýzý
çekip gitsem þimdi
yaþamýn olduðu hangi iklim kalmýþ ki bu evrenin öbür yüzünde
çekip gitsem yine düþeceðim yer
yeryüzünün gözyaþlarý
kime sorsam annemin gittiði zamanlarý nerede
hangi solukta
hangi renkte
mevsimleri arýyorum þu sýralar
annemin sesini rüzgarlarda
annemin rengini gülüþler boyu
þimdi hangi zamanda akar ki gözyaþlarý
ve boyar gözyaþý rengine hatýralarý ...
Baþtan sona birlikte kaleme aldýðýmýz bu ortak yazýlan þiir için deðerli dostum Ayþegül Aþkým KARAGÖZ’e sonsuz teþekkürlerimle ..