Biz bu değildik

Çoktan beri yokluktu hayat.

Anlamak güçtü gerçeði.

Ucuz insanlarýn parasý vardý, 

Zengin insanlarýnsa karakterleri.


Fikirsiz olanlarýn beynine ihtiyaç duyuldugu anda bitti herþey.

Artýk ne birbirinden medet umar oldu komþular , 

Nede eskisi gibi tam doymaya baþladý kuþlar.


Kýyameti kelebeklerin ömrü sandýlar. 

Oysa vakit daha erkendi...


Alaya giriþtiler.

Doðruyu bilmedikleri halde ,kendi yanlýþlarýný doðru diyerek kandýrdýlar.

Bilmedik, göremedik.

Çünkü ; yüreðimizin yufkalýðý , kafamýzýn tahtalarýndan öndeydi. 


Boþluða düþmedik! Düþürüldük. 

 Bu sefer geride kalanlarý kaybettik.

Hayýr ! Bütün insanlýk burda yanlýþ olmasýn.

Ýyi niyetli duygularý kaybettik.


Biz herkesin hüznünü, hüznümüz yapardýk.

Tanýmadýðýmýz biri için aðlar yine tanýmadýk biri için gülerdik.

Oysa þimdi , sanki hesap melekleri bizmiþiz gibi soruþturuyoruz insanlarý. 

Iyiyse bile kusur arýyoruz. 

Alýþýldýk durum gibi her gün küfür ateþinde kavruluyoruz.


Bilmiyoruz.

Asýl yanmak bu deðil.

Görmüyoruz, asýl insanlýk bu deðil. 

Biz bu deðildik herkes bu deðildi.


Yunus Aslan


Sosyal Medyada Paylaşın: