Ankara

Canýmý alýpta Ankara’ya koymuþlar.
Bir sabah sisi var , beni uyandýrmýþlar.
Gözlerim boðulmuþ , bakamaz dört bir yana.
Bakmasam da farketmez gerçi , tanýr beni Ankara.

Bir Allah dedim mi yeter sabaha .
Kalkýp yürürsün anlamlý yolculuða.
Gitmek istediðin çok yer var,
Sen düþünme hiç yoluna sokar seni Ankara.

Hüzünlenirsin Kocatepe’ye bastýrýr ayaðýný.
Gülersin , güllerin diyarýnda buluþturur seni.
Ölüm dersin hiç dinlemez.
Karþýyaka daha ilk bakýþta anlar seni.

Çok ileri varmadan yaþanmaz Ankara.
Hele Yeni doðana geldin mi uçarsýn birden.
Kalp krizi ne mümkün,
Seni kalpsiz yaþatýr Ankara.

Çok sözün olmaz yaþama dair ,
Ayazý anlatýr seni sana.
Üþümek ne mümkün,
Hayallerde Aðustos’tur Ankara.

Gel çýkalým þöyle seyredelim. Kale’den,
Burasý geçilemedi ezelden.
Bir gel bir gör,
Aldýn mý tadýný , gidemezsin bu þehirden.

Çankaya derler adý lüks mekan,
Çayyolu zaten özel insan duraðý.
Eðer buralýysa biri ,
Ya yoksuldur yada selasý çoktan okunmuþtur.

Kýzýlay adý baðýþ mesleði,
Lakin hiç görülmedi gidipte kan vereni.
Çocukça hayallere sokar Güven park seni ,
Aldanma güvenli deðildir Ankara’nýn kimsesizleri.

Bekledikce büyütür seni zaman.
Ölüm yok gibi herkeste baþka bir efkar.
Kaçak göçek yaþýyorsun iþte.
Ankara denilen bu ýssýz köþkte.

Yunus Aslan
Sosyal Medyada Paylaşın: