Sessiz Bulut

Yumuþacýk örttük üstümüze ayrýlýðý,
Ayrýlýk; baþaðý gövdeden ayýran,
Deliþmen bir orak deðil.
Ayrýlýk,
Suyun toprak ve bulut arasýnda gidip geliþidir.

Seni seviyorumlu bakardý gözlerin.
Denizin ve daðýn kokusuyla karýþýk,
Gizli gülümseyiþinle,
Seni benden baþka kimse tanýyamaz.
En derin çizgilerinde baþýboþ yelkenliler dolaþýr,
Saklanýr geçmiþ zamanlarýn gelecekli armonisi.

Soluðumuz karýþtýrmýþtý geceyi yýrtýlan yasaklarla,
Saklý özgürlüðümüz olmuþtu çýðlýklý tümceler,
Köpüklü sessiz bir bulut gibi,
Sýrtlanýp geçtik kocaman gökyüzünü öpüþlerle,
Akýp gitmiþti sýrtýmýzdan terimiz,
Terimiz tenimize karýþýp bir delta buldu kendine.


Aramýzdan ýþýk bile sýzmýyordu.
Ýstemesek de anlatýyordu yollar yitikliðimizi.
A canýmýn içi,
a kuduran sevdam,
Yumuþacýk örttük üstümüze ayrýlýðý.
Yaralanmýþ bir Albatros hüznü düþlerimiz.
Sosyal Medyada Paylaşın: