Öksüzdür Diye

Yine hatrýma düþtün, cefasýný yine çekiyor mýsralar
Yine þimþekler çakýyor, ýslatýyor yine kaðýdý, kalemi
Ah! Bu yaðmurlar, bütün mýsralarýma alet oluyorlar
Kimi zaman ýslatýyor, kimi zaman yakýp kavuruyor

Garipsemem ki marifetlerini, vardýr belki bir bildikleri
Hani önceki mýsralarýmda kaðýda gelinlik demiþtim
Üzerine kara kalemlerle seni desenleyip çizmiþtim
Sonra kardan beyaz ellerine, bir Frezya iliþtirmiþtim

Ýnan ki vuslatý sevmez artýk bu kanatlarý kýrýk yürek
Ýstemez yüreðinde çiçeklerin bitmesini, yeþermesini
Ýliþtirmez Ýlkbaharý hece hece, dize dize sözcüklere
Poyraz rüzgâr yetiyor yürekteki koru alevlendirmeye

Bekleme kanatlanýp pencerene pusacaðým günleri
Sokak lambalarýna konup uzaktan seni izleyeceðimi
Sanma eskisi kadar görkemli ve güçlü kanatlarým var
Uçamýyorum ki artýk ne pencerene, ne de yüreðine

Dedim ya yine de içimde beni tutuþturan bir alev var
Dedim ya hani poyraz rüzgâr yetiyor koru yellemeye
Sen bakma böyle vuslatý kapýmdan def ettiðime
Bu dizelerden sonra bir efkâr düþmesin saf yüreðine

Bu mýsralar dilsiz yüreðimin bahtsýz eseridir belki de
Kim bilir, gün olur sende ýslatýrsýn nurdan gözlerini
Bu sevda dizelerinin öksüz kalmýþ yetim hecelerinde
Kim bilir, gün olur belki yine seversin öksüzdür diye

Kim bilir, belki...

.:: Mehmet Kandemir ::.
Sosyal Medyada Paylaşın: