dur, gitme ömrüm söyleyeceklerim var. çünkü içimde kaldý bir þeyler
istemeye istemeye dökülen kiraz çiçeði gibi yokluðum fark edilmiyor bile bu bir nankörlük mü telaþ mý ne çabuk vazgeçiyor çiçeðinden meyveye duran aðaçlar oysa bu gün, yarin dost mu düþman mý bilemeden bir kurtçukla hemhal olacaklar
ayna mý arasam görmek için baþýma gelecekleri otun çöpün içinde acaba ne geçer elime bilmiyorum yüzümdeki hüznü yaklaþan güzü hissetmekten baþka
bu nasýl bahar böyle þimdiden içime oturdu bir kara bulut sabah ayrý öðlen ayrý matem yaðar kýrk ikindi saðanaðýna karýþýrken akþamlar
hani ayaklarýn altýndan kumu alýr götürür ya su iþte onun gibi derin bir boþluða düþme hissi bu haberli habersiz usul usul oyuyor sinsi zaman deðil mi ki; göz göre kazýlýyor mezar denilen ebedi mekan...
Arap Kurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arap Kurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.