Aşk çiçekleri

bu günlerde gözlerime bakmýyor annem!
ikimizde sus pus oluyoruz
babamýn bahsi geçtiðinde

karamsarlýk umuda dönüþürmüþ
ayaza kafa tutan gülde
dokunmak imkansýz olsa da
bir serapmýþ aþk
güneþin kavurduðu çölde

mutluluk kiminin hayâlidir
kiminin rüyasý
kimi de kalbinde taþýr
ruhun derinliklerinde saklýdýr inci
ve
Azrail’in cânân’a baðýþladýðý vefa
yarin kutsallýk bilinci

ey koca çocuk
tek baþýna büyüyen adam
nasýlda gözlerinde parlýyor
sevgi denilen duygu
belli ki bertaraf etmiþsin ezilmiþliði
sanki bir nilüfer gibisin
þimdilik
berrak suda dans eden balýklar gibi…

arýnmýþlýðýn tadýný çýkarýr kuþlar
yenilerken tüylerini
þeytana teslim olunca nefisler
insan denilen varlýðýn arýnmaz oluyor kiri,

zalim zulüm ederken mazluma
dünyayý kýyamete taþýr günahlarý
þüpheye mahal yok belki
kibri maðlup ederken melek yüzlü çocuklar
bir salyangoz kadar korunaklý
kelebek kadar neþeli
ölümü düþünmeyecek kadar kaygýsýzlar
çünkü içlerinde yuvalanýr yaþama sevinci…

ve
annemin dilindeki dua
elindeki bereketmiþ
yüreðime ektiði aþk çiçekleri

(Günbatýmý düþleri... sy.40-41)

Arap Kurt


Sosyal Medyada Paylaşın: