Kimsesiz Kuş

Ölüm’e gül dedim,
Kokusu için can verirdim
Karamsar sessiz çýðlýklarým..
Kül’lerinden doðan bir kuþ kadar,
Hür’dü kanatlarým..!
Kýyametin avlusunda titredi þakaklarým..
Gözyaþý döktüðüm yaralar kadar,
Büyüktü acý’larým..!

Sevgimi yoðurdum kalbimde,
Bir baktým hepsi ’sen’kadar!
Deðerli ve derindi düþüncelerim
Giyotine yatan güvenim,
Cehennemle kenetim, cennetti hedefim
Çaresiz kanatlarýmla karþý koydum,
Hayat rüzgarýna..!

Ben bir bent’im,beybeyaz sayfalara..
Savruldum güvensizce,
Soðuk kimsesiz yaðmurlara!
Kör gözler ile bakýyorum..yarýnlara!
Dilsizliðimi umursamazca konuþuyorum ruhumla
Dönüp bakýyorum benliðime
Her bir kare bana ’sensizliði’hatýrlatýyor.
Ve ben yanlýzlýk kadar acý çekiyorum.

Sosyal Medyada Paylaşın: