çocukluðumu özledim
yaralar içinde dizlerim
aðlarken annemin gözlerinde
...
bahar taþýmýþtým hatýrlýyorum
gök mavi bir þarký
trenler siyah atlar
gemiler
sularda yürüyen komþu kýzýydý
utangaç kurþun kalemli resimler
hayal satan kiralýk düþlerimin arasýna
uzakta bilmediðim mutluluklarý çizmiþti
yazlýk sinemanýn önünde
sakýz satan adamýn
yoksul gülüþünde oynardým
dudaklarýnýn kavislerinde
tütün tarlalarý
alnýnda ki çizikler de
perdenin film gösterimi
buruþuk yanaklarýndan geçerdi
kalabalýk insanlarýn
kapý önündeki gölgeleri
babamýn iþçi elleri
hep saçlarýmda olsun diyeydi
devamlý bitlenmek isteðim
pas kokulu elbiseleriyle
kucaðýna yatýrdýðý zaman beni
kirpiklerimin ucunda oynardý
rengarenk bayram kuklalarý
sakallarý siyah beyaz fotoðraflar
gözleri kara madendi
biraz zemheri
biraz aðustos notlarýyla
yazdýðým günlüktü sessizlik
sularýn çizgisiz sayfalarýna
eðri, büðrü acýlarý yazdýðým çocukluðum
yarasý kabuk tutmaz serüvendir
çingene kadýnlar
el arabalarýný sürerdi kýrýk kalp bulvarýna
pencere önlerinde
yarý baðýmsýz, yarý sömürge aþklar susardý
genç kýzlar eteklerinde delikanlý düþler
sayarlardý yalnýzlýklarýný
bir sen
bir ben
bir biz
bir umutsuzluk
dar koridorlu sokaklar arasý
iplerde ýslak çýplaklýðýn örtüsü
ve damla, damla damlardý zaman
meçhul intiharlý þiirler
bayat anlamlarýyla geçip giden
o kambur saatlerin suç ihlaliydi
restorasyon yapýlmamýþ
köhne kýrýlmalardan gelen
ipsiz sapsýz ömür kanamasýydý
bir elin bir elden kayýp gitmesi
yani keþkeler doðuran belkiler
sabýr, sabýr, sabýr
medcezir insanlar göçü baþlardý
kentin meydanýnda
kavimlerden kuþlar yapardý ressam
çocukluðumun yalansýz gözleriyle
hiç tanýmadýðým suretlere bakar
pamuk þekerli hayaller kurardým
hiç olmayan kitaplarýmda
hiç görmediðim uzaklarým oldu
göðün ezgisini söyleyen martýlar
vapurlarýn kanatlarýnda oturmuþ
iki sevda arasý yedikleri simitlerle
hazin yaþamlarý izlerdi usulca
çayýn demli kývamýnda hüzünler
ýhlamur çiçeklerine karýþýr
akþam üstü yanardý kentlerde
hiç olmayan kitaplarýmda
hiç görmediðim uzaklarým oldu
gramofon eskiliði tarihten kalan
emanet dükkaný çekmeceler vardý
içinde siyah beyaz eþyalar
ihtiyar bir elin
titreyiþiyle canlanýr
sonra yine ölürdü kimsesizliðinde
Ýsa öncesi çarmýða gerilmiþ keder
þimdi tahta masalar üzerinde
kül tablasý içi ezilmiþ izmaritlerdir
herkes mültecidir dedim kendine
herkes eylüldür sararmýþ hikayesiyle
çöküp hayatýn paragrafýna
teker, teker okudum herþeyi
ayrý istikametler
valizlerden sarkan acýlar
tek kiþilik düþe sýðýnmalar
doðduðunda büyüyen çocuklar
kýnalý küçük kadýnlar
aþka isyan giydirenler
gittiði yeri bilmeden gidenler
sus baðýmlýlarý
kýrmýzý rujlu bakire üþümeler
yani bütün halinde çocukluðum
sonrasý büyüdüðüm ihtilalsiz bugünle
sürgün edilmiþ bir alýntýdýr
aynada gördüðümden
delilsiz suçlarýyla hüküm giymiþ dünya
kimselerin isteyerek karýncalarý ezmediði
camekanlarýnda arka fon buðularý ýrmak
üstü baþý yenilgi bir kentti çocukluðum
bir dilencinin yalancý sevdasýna binip
uzak ihtimal ezgileri söylediðim zaman
artýk cüzdanýmda kayýtlý bir ergenlik
yüzümde sakallý resmiyetti ömrüm
belki de nereye gittiðimi bilmeden
öylesine sonbahar yaþýyorum
kaç iklim
kaç düþ
kaç ömür yitirdim bilmiyorum
hayat umut içinde yitirmedir
ana rahminden gelip
topraða giden yalnýzlýðýn
suç oraný yüksek acýlarýnda
daha ne kadar yaþarsam
o kadar hatýra öldüreceðim
iþte bunu çok iyi biliyorum
...
hayat çocukluktan çýkana kadardýr..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.