Kalemim defterime secde eder, Dualar mürekkep olur dökülür beyazlarýn üstüne, Nefis vicdana kafa tutsa, Akýl evini terk edip gider, Öfke Ateþ olur, Piþmanlýk ise karýþýr tüstüsüne.
Kör onu görür seni görmez, Aþktan çarpýlan topraða gitse de düzelmez, Tokat ile uyandýrýlýr ama yine de kendine gelmez, Melek bir yandan,þeytan bir yandan, Yaþlý ihtiyar aðaç dövülerek eðilmez.
Benim hayatým þimdilerde tespih taþý, Ya sabýr diyerek çekiyorum,iple sabahý, Bilirsin? Çocuk doðurmaktan beterdir,vicdanýn sancýsý, Dost bildiklerim, Gördü beni düþman kalfasý. Rabbýn imtihanýnda kaybedenin, Bütünlemede iblistir hocasý.
Ýki kanat istedim Cenab-ý Allah’tan, Sanýrým dedi,adam olmaz bu Seyyah’tan, Seyyah mý olur ? hep ayný yerden sayandan, Ne güzel kendimi kandýrmýþtým ben, Uyanasým gelmedi benim bu rüyadan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.