Sürükleniş

Bir akþam üstü kahvesidir bu,
Biraz sýcak , biraz neþeli .
Fincan köþesiz. , sadece þekilli ,
Ve kaybolup giden ben , birde sen var tabi.

Sen bilmezsin bu kahvenin tadýný ,
Her yudum hem zehir , hem beni sana sürükleyen bir nehir.
Takýlýp kalmaz , illaki sana ulaþacak.
Bulamasada yinede sürüklenecek iþte.

Sormaya çalýþýyorum kendime ,
Bu sürükleniþ nereye varacak böyle ?
Cevap bulamamak sýkýyor canýmý.
Sonra sus diyorum kendime sus, bu sürüklenis seni çok yakacak.

Bir ince ses var aklýmda ,bir ince nefes.
Senden olsa gerek bu yutkunmalar
Adýn gelince aklýma
Senden olsa gerek ,konuþamamak.

Öyleki zamaný bile eskittim ama bir seni eksiltemedim içimde.
Bakma yýllar geçmesine ben hiç unutamadým , baþaramadým.
Bilirsin birazda beceriksizim .
Elime yüzüme bulaþtýrdm sevmeyi.

Neyse kahvede bitti. Hadi þimdi sýra sende.
Nasýlsýn iyimisin yaz da bilelim.
Özlemim geçer belki yaz.
Yaz iþte bekleme , zaten bekledik yeteri kadar seninle .

Yunus Aslan
Sosyal Medyada Paylaşın: