VARIP GİTME GÖNÜL

Varýp gitme gönül yaban ellere
Sümbüller bezemiþ elim var benim
Arama gayrýda gonca gülünü
Dikensiz bahçede gülüm var benim

Verme sýrrýn her olura olmaza
Cevherin gösterme kýymet bilmeze
Yolun sorma bir gözleri görmeze
Hakk’a vasýl olmuþ yolum var benim

Kör cahil olanýn içme badesin
Varma sofrasýna kendisi yesin
Dinleme sözünü ne derse desin
Hakk kelamý diyen dilim var benim

Gel sen de canana çevir yüzünü
Kin ile kibirden arýt özünü
Böyle bir gerçeðe aç ki gözünü
Dü cihan içinde Ali’m var benim

Kör nefsini bu dünyadan soyasýn
Kýymetini paslý pula sayasýn
Buyur gel soframa sen de yiyesin
Herkese nasb’olmaz balým var benim

Zahmet edip çekme namert yasýný
Eksiltmez gönlünden kirin pasýný
Duymak ister isen sesin hasýný
Mýzraba mihmandar telim var benim

Olur mu ki bir can sözüm dinleye
Dinleye de manasýný anlaya
Niyet etse o badeden almaya
O badeyi sunan elim var benim

Arayýp kendini bulursan þayet
Münevver olursun cihanda gayet
Otur da Emrah’ýn baðýný seyret
Sýr içinde sýrlý halim var benim

30 Ocak 2013-Çarþamba
Sosyal Medyada Paylaşın: