Ankara Caddesinden Başka Bir Aşk

unutulmaya yüz tutmuþ
haziran sadeliðiyle baktým
sakýz kýskancý örtülerde
kalmýþ parmak izlerine...

çocukluk baladýyla oynaþtý
balýklar caddelerde muzip
hangi adýmýmý aklýmda tutsam
tutsam çýngýraklý bebelere götürüp
kartalýn bakýþýndaki yeryüzünü...

yazlýk sinemalardan sonraki uykuya vurgun
duracak mý ritmi kalbimin
sokaðýn tozu,kýrýntýsý ekmeðin dolaptaki
doluþacak mý saçlarýma annesiz...
karýncalar taþýsýn isterim tabutumu
cesedim nihayet böylesine kaprisli
toprak bu ilk ve son heyecanýmdan bezgin
örtüsü hoyratça yýrtýlmýþ masaya býrakýlmýþ
artýk bir suda kalýr mý ki aklým
þefkat yoksunu çocuklardan sakladýðým
yorgunluðumu
alýr mý ki zaman kibiri puslu
nerde býraktýðýmý bilsem
þiirlerde kalan tuzunu
hiç
bir daha der miyim
tadým
tuzum
hep bir sonramýn önsözü...

sana bakmamýn sýnýrýydý insan güzelliðin
gün batýmlarýyla hýrpalanmýþ bir de
kýþ kýrýntýlarýyla dolu ilk defterimin arasýnda
bakýmsýz kentler
ve sevilmeye zaman bulamamýþ odalar atlatmýþ
saç döküntülerine acemi ilkyazlar yakýþtýran...
sen ruhumun kenar kýskacýydýn
ve sana bakamayýnca toparlayamadýðým zaman
þimdi dolaþýp duruyor ayaklarýma...
hiçbir biçime sýðmayan bir sýkýntýda
binyýl sonrasýna arsýz çocuk
ihtiyarlýðý yüzyýl öncesinde unutulmuþ ...


"ankara caddesi bizimdi
tüm öðle sonlarý bizdik
buz saplý sýzýlara küstah
þarkýlar sonlanmadan uyku bilmezdik
umutlarýmýz mevsim seçmezdi
gitmeyi hiç seçmedik
hiçbir yerde kalmadýk da"...

"artýk
artýk demek var
sonu belirsiz öykülerle meþhur
bütün eylemlerden geçtik
ve kesinkes
ankara caddesinden baþka bir aþk bilmedik...
bütün akþam kuþkularýndan uzak
göðüs göðüse çarpýþtýðýmýz kendimizden
ürettiðimiz mutsuzlukla avuttuk kanamalarýmýzý...
þimdi gözümüzde büyüttüðümüz
sözünü etmeye bile üþendiðimiz hayata
ve acýlarýmýza küçük gördüðümüz ölüme
artýk demek var...
artýk
ankara caddesinden baþka bir aþk yok"...

kaðan iþçen...

Sosyal Medyada Paylaşın: