...ÇANAKKALE...

Ölmek için bir nesil, gençliðinin baþýnda,
Þevk ile düþtü yola henüz onbeþ yaþýnda.
Hiçbir vatan görmedi askeri böyle þanlý,
Onlar ki ta ezelden sadakatle niþanlý.


Kimi kurbanlýk bir koç gibi baþýnda kýna,
Bin vecd ile gark oldu aziz vatan aþkýna.
Kimi göðsünde Kur’an,gönderinde al bayrak,
Bir güneþin battýðý yerde doðdu yalnayak.


Bir güneþin battýðý yerde huzur içinde,
Göklerden saðnak saðnak dökülen nur içinde,
Fecre vuslat edenler kanla aldý abdesti,
Ya rabb! Bu aþk,bu þuur,ne kadar mukaddesti.


Ýþte bu iman ile çarpýþanlar tek yürek,
Vuruldukça her þafak yeniden dirilerek,
Yürüdü sýrtlanlarýn üzerine korkusuz,
Eðmedi baþýný hiç ,kalsa da aç ve susuz.


Bir katý toprak idi,aþýndý çanakkale,
Omuz omuz semaya taþýndý çanakkale.
Milletimin sadrýnda hep bir yar gibi esti,
Ya rabb! Bu aþk,bu þuur,ne kadar mukaddesti.


Ýbrahim Vedat ÇARPAR
(CERRAHOÐLU)

Sosyal Medyada Paylaşın: