Ýki yanýma da Duvar diktiler. Her gün Kanlarýmla suluyorlar. Ne acý çekiyorum ama! Aðzýmý açmama izin vermiyorlar, Feryat etmeme tahammülleri yok Beni buraya, Kimseler yokken getirdiler. Belki de, Bu günden farksýz Bir günde Yine kimseler yokken Geri götürecekler… Kim bilir?
-Ben biliyorum ama Benim de söylememe izin vermiyorlar- Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Tuncer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.