Yýldýzlarýn isimleri Her daim Kýskandýrmýþtýr Beni. Hiç kimsenin Zerre kadar Tereddüdü olmasýn Ýsterim. Adýmlarýný gözleri Kapalý atanlara Hep Özenmiþimdir. Kim bilir, Ne kadar güzel Düþülür böyle adýmlarýn Sonunda. Karanlýðýn öz suyundan Yudum yudum alýrken Damarlarýma, Ben hep Tereddütsüz insanlar Hayal ederim.
Bir gün, Sisler içinde uyanýr güneþ, Kaldýrýmlar ölü ruhlarýn yataklýðýný En yalýn acý ve aðýr kasvetleriyle Usul usul yapmaktadýrlar. Soðuk ve Kimsesizdirler onlar. Tereddütsüzdürler. Sapsarý akar kanlarý, Hiçbir kanalizasyona dökülmeden Þehrin þah damarýna Zerk olurlar! Fikri bütün, Vicdaný dünden kalma, Sakladýklarýna “örümcek yuvalarý” ismini verenler, Þimdi büsbütün Köþelerde sýkýþýp Sis duvarlarýný aþmaya Ve karanlýklardan Kurtulmaya Yalnýzca “Çalýþacaklardýr”.
Gördüm onlarýn Can çekiþerek Hayat bulduklarýný. Lakin; Hiçbir tasvir Gördüklerimi Ýfade edemez. Hatta “ifade” Kokuþmuþ bir karakol sancýsý Olarak sessizce kalýr Eski bir sözlükte. Daha ötesine Hiçbir kelime Geçmeye cesaret Edemez.
Ben Kapkara Bir gecenin Zifiriyim. Gördüklerim Gün ýþýyýnca Benimle birlikte Yok olup gidecekler…
Zihnimi okumayý asla beceremeyeceksiniz! Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Tuncer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.