KIRKLANMAZ GÖNÜL!
Gördüðü nimeti bilmeyen kuldan,
Çok güzel bir dostluk beklenmez gönül!
Ýçinde þahsiyet kalmayan çuldan,
Çok özel bir postluk haklanmaz gönül!
Kör olmadan deðer vermedik göze,
Ýyi düþünerek girmedik söze,
Hiç kýþ yaþamadan varýnca yaza,
Kurumuþ gönüller yoklanmaz gönül!
“Damdan düþen anlar düþen halini.”
Kalkamayan bilir piþen belini,
Tutamayan görür þiþen elini,
Görüp yaþamayan aklanmaz gönül!
Dermandan kesilir gezdiren dizler,
Ölümden beterdir sezdiren gizler,
Kýþý da gösterir süzdüren güzler,
Ayazdan donmayan paklanmaz gönül!
Her duada dostu ansan da yalan!
Teselli verirler asýlsýz olan,
Ruhunu bitirir kalbini çalan,
Dertlere yeni dert eklenmez gönül!
Firavun da en son Hak’a ram olmuþ,
Farýmaz sanýlan çok güller solmuþ,
Nice Dursunî’ler boþalmýþ, dolmuþ,
Yaratýlan kolay kýrklanmaz gönül!
Dursun Yeþil –2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.