KOLUNDAYIM BEN

Hak’tan baþkasýna boyun eðmeyen,
Pir Sultan Abdal’ýn yolundayým ben.
Kalp kýrmaya bir an dili deðmeyen,
Mansur Ekmekçi’nin kolundayým ben.

Kalemler kötüyü hiç yazmasalar,
Haset, fesat, körler hiç bozmasalar,
Dostlar muhtaç iken hiç tozmasalar,
Sevgi mektubunun pulundayým ben.

Elbiseler gibi iç temiz olsa,
Alýnan nefesler sevgiyi salsa,
Hatýralar canlý, ebedi kalsa,
Sevgiyle bakanýn çulundayým ben.

Vatan topraðýndan ekmek yiyerek,
Hoppa yaþamayý çaðdaþ sayarak,
Seksenlik nineyi yolda soyarak,
Gezenlerin ense kýlýndayým ben.

Baþbakan, bakanlar çýkardý ilim.
Kimine göre çok uzundur dilim.
Þafak da gül yolmak arzular elim.
Gül þehri Isparta ilindeyim ben.

Sapýklar çoðaldý, müritleri bol.
Sevgiye susamýþ, kalplerimiz çöl.
Her çiçek bal verir, konup sende al.
Bütün çiçeklerin dalýndayým ben.

Okumaya hasret kalmýþ, insaným.
Okuyan anladý, gür aktý kaným.
Ýnsanlara feda Dursunî caným.
Þiir okuyanýn elindeyim ben.

Dursun Yeþil –2008



Sosyal Medyada Paylaşın: