Þair deyip geçmeyin yazýlmýyor haybeden. Öncesinde sevip de gün gelip de kaybeden. Nice harfi heceyi boþaltmaz mý heybeden? Yazýp çizmek olmasa þu dünyaya küserim.
Þiirler hepimizin kimse sanmasýn özel. Benim için ayrýlýk zaman içinde ezel. Mal da mülk de yok gözüm varým yoðum bir güzel. Ne yazýp ne anlatsam onu söyler eserim.
Yedi deniz bilmeli dalgayla olmaz sýzý. Muradýna eremez insanýn sabýrsýzý. Ne deli divaneyim ne de gönül hýrsýzý. Bende insan oðluyum sizler gibi beþerim.
Evi barký boþlayýp mesken-i cânân saydým. Þu dünya hallerine kâmil olunca aydým. Azap yarim ol dedi güneþi görüp caydým. Gökleri deniz sanýp yelken olur þiþerim.
Býçak geldi kemiðin ta dibine dayandý. Aþka pembe dediler karalara boyandý. Ateþ dedim köz oldu yine yandý da yandý. Duman alýp geceler ciðerimi deþerim.
Akþam vakti düþünüp seherde çala kalem. Þiirlerim düþerken uykuda bütün alem. Bir dirhem uyku ile gözden düþerken elem. Ezan vakti olunca hesabýmý keserim.
28 Nisan 2015 Saat 04.10 Güzelçamlý/Kuþadasý
Mehmet Fikret ÜNALAN Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.