ölümün mevsimi yok sevmenin zamaný olmadýðý gibi belki yaðmurlu bir ilkbahar sabahýnda fýrýndan aldýðýn sýcak bir ekmek gibi ya da kýzgýn güneþin altýnda çýplak bedenini çoþturan beyaz köpükler arasýndan maviye karýþýr ölümün rengi veya hasretle koþarsýn dalýndan kopan sarý yapraklar gibi topraða kim bilir belki zemheri ayazýnda sobada kýzaran kestane tadýnda ve sevimli bir kedi gibi sokulur yanýna ölümün mevsimi yok sevmenin zamaný olmadýðý gibi...
fethiye 1999 yeniyila ceyrek kala... ezop
Sosyal Medyada Paylaşın:
ezop Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.