İçimde Çarmıha Gerilen İsa Değil Züleyhalar Var Sanki Burcu Karagülmez
İçimde Çarmıha Gerilen İsa Değil Züleyhalar Var Sanki
Yaðmuru giydim gözlerime, Sýrýlsýklam bir rüya borçlusun gökyüzüme. Sinesine zakkum battý, güzden kalma ay rengine. Ýhanet saçlarýndan gözlerine düþerken, Kirpiklerinden bir ah okunsun geceye.
Bir bak da gör, Seyr-i alem neyin nazarýndan kaçýyor. Ýçinden sökemedin çýðlýklar mezarýný. Mezar taþýna, “bu çýðlýk benimdir” yazan meczuba izin ver artýk.
Göðsümde bir martý yuva kuruyor, kýrk yýlýn hatrý niyetine. Kan kusan bir sabah giydim, üþüyen yüreðime. Kucaðýmda bir demet aþk getirdim desem, dudaðý kanar güllerin. Sonra yorgun bir dua gibi düþersin yeryüzüne.
Aþkla yeksan bir “git” var avuçlarýmda, Göðe açtýkça ellerimi beddua olur. Yere kapasam ellerimi, belki toprak bile çamur olur.
Bir çýðlýk düþtü, Kýþ renkli tebessümlerin, siyah olasý var bugün. Dokunsan, Taif gibi taþlanýr içim. Ýçimde çarmýha gerilen Ýsa deðil, Züleyhalar var sanki.
Bir sur düþtü ömre, üfleyen melek nerede ? Gözlerimin çukurlarýna ölümler birikti, Boðazýmda bezm-i elesten beri bekleyen bir acý, Ýdam ipi gibi boynuma sarýlý ellerine, Af çýktý artýk !
Kirpiklerinde bin bir çeþit asmalý konaklar, Birinde yer etmedi nefesim. Bir masal oku gözlerinden bugün, Pas tutmasýn, bir gece öptüðün yerin ihaneti.
Yüzünün kenarýndan o film afiþi yýrtýldý artýk, Unutmak, diline düþmüþ sefil bir senfoni, Çal/ma artýk, Kulaðýmda dilini bilmediðim sesleri.
Bir aþk soykýrýmý yazdý gözlerin, Dudaðýnýn kenarýndan it gemileri, Karayipler bulsun þiir definesini, Hadi evli evine, dertli derdine dönsün þimdi.
Gül SEZGÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Burcu Karagülmez Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.