KARDELEN

Kimi zaman aðladý yalnýzlýðýna,
Dað kokusu kardelen,
Kimi zaman güldü ulaþýlmazlýðýna,
Eðildi rüzgar,dokundu tenine,
Yokmu dedi sana benden baþka gönül veren,
Ve al iþte sana aþk,dedi kardelen,
Boynunu büktü,geceye durdu sessizce,
Sevdiðine uzaklardan þiirlerle gelen,
Daðlar aþka geldi ey kardelen,
Al baþýný git gidebilirsen bu þehirden,
Kaybettiðin sevdalarýný topla bana yüreðinden,
Ey kardelen teslim olma rüzgara,
Böyle yalnýz,böyle ertelenmiþ aþklarýn yüzünden,
Al baþýný git gidebilirsen,
Acýlarýna büyüdüðün her zamanýn öfkesinden,
Yazýnýn dilinden,sevdalarýn türkülerinden,

Aðladý yalnýzlýðýna kardelen,
Rüzgar eðildi,dokundu tenine,
Sustu yokluðuna sevdalarým yürekten,
Düþtü topraða hasret tüketen yaþlý gözler,
Ve peþinsýra,
Aþkýna büyüttüðüm bütün kelebekler...


Sosyal Medyada Paylaşın: