dedeme...
bir uyku mahmurluðu çöreklendi gözlerime..
bu ölüm olmalý
amansýzca seni alýp götüren.
þimdi nerede yaþlý bir yüz görsem
yada yýllarýn biraz eskittiði hafif kabaca bir el,
o içten sevmelerin gelir aklýma ’altýn guzularým’ diye.
bana yadigar kaldý ya
ikide bir oynadýðým þapkan
ve oðlun öldüðünde
iki yaþlý kalbi aðlatmak için kullandýðým
hani o bergen’in sesinden ’istanbul sokaklarý’
aslýnda þimdi yanýndasýndýr seni býrakýp giden vefasýz evladýnýn
ama uzaklaþtýkça uzaklaþtýrdý bu ölüm
seni benden..
gözlerimin önünden
bu kadar yakýnmýþsýn gibi geçiyorsun da
sana dair birþeyler anlatýldýðýnda,
nefesini eskisi gibi yanýmda hisssediyorumda
neden sadece rüyalarýma gelip hissettiriyorsun kendini.?..
çocukluðumun anýlarý iþte,
yataðýmdan senin yanýna kaçtýðým o günler
bu kadar içten sevgiyle büyüttüðün tam 21 sene...
sensiz geçen bir yýlým,
hep anýlarýnda seni barýndýrdý.
ben hala bayramda elini öpeceðim o koca cevherin
varlýðýný arýyorumdur belki de.
bir ucu yeleðinin iliðine baðlý diðer tarafý cebinde o tik tak saatin
nasýl bu kadar hýzlý gitti de
’dede’ demeyi özletir oldu þimdiden?
bir sene oldu hatta biraz geçti bile
ama ben hala sakallarýnýn yüzüme batmamasýna alýþamadým ’DEDE’...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.